26.11.2024

WSPOMNIENIA

góry, słońce, szept strumyka,

cisza otula wspomnienia które ożywają,                                           

gdzieś w tej ciszy twój  śmiech
i głos z oddali, 

szept strumyka,

   wspomnienia, dobrze, że są, 

    że przychodzą, otulają, cieszą, 

                    dają siłę

26 listopada 2022

Ten wiersz Kazimierza Przerwa Tetmajera 

odczytaliśmy z Magdą na przełęczy Liliowe, 

w czerwcu tego roku podczas naszego pobytu w Tatrach, 

gdzie wędrowaliśmy śladami Stasia ...

                                                               Dolina Cicha

Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej

Tam taki spokój ... Na gór zbocza

światła się zlewa mgła przezrocza,

na senną zieleń gór.

Szumiący z dala wśród kamieni

w słońcu się potok skrzy i mieni

w srebrnotęczowy sznur.

Ciemnozielony w mgle złocistej

wśród ciszy drzemie uroczystej

głuchy smrekowy las.

Na jasnych, bujnych traw pościeli

pod słońce się gdzieniegdzie bieli

w zieleni martwy głaz.

O ścianie nagiej, szarej stromej

spiętrzone wkoło skał rozłomy

w świetlnych zasnęły mgłach.

Ponad doliną się rozwiesza

srebrzystoturkusowa cisza

nieba w słonecznych skrach.

             Patrzę ze szczytu w dół: pode mną

             przepaść rozwarła paszczę ciemną -

             patrzę w dolinę w dal:

             
             i jakaś dziwna mię pochwyca

             bez brzegu i bez dna tęsknica.

             niewysłowiony żal   .....................

i górny jej fragment Dolina Wierchcicha

                 26.11.2009 - 26.11.2021 

                            💖💖💖

                     Zachowajmy w pamięci tego, którego 

                     nie możemy zachować żywego

                     i nie przestańmy nigdy rozmawiać 

                    o tym, z którym rozmawiać nie możemy

                                                                 św. Hieronim 

11 lat temu ...

💓💓💓

10 x 10 km na dziesiątą rocznicę.

Stasiu to był Twój ostatni bieg w listopadzie 2009 r.

Kilka tygodni później, gdy tak niespodziewanie potoczyło się nasze życie, obiecaliśmy sobie,  że  każdego 11 listopada pobiegniemy dla Ciebie, zawsze pamiętając o Tobie.

to już dziewiąta rocznica

Zawrat

Stanąłem na przełęczy… świat czarów przede mną!

Wzrok zdumiony weń topię – podziw duszę tłoczy…
Dołem – stawy czernieją, jak piór pawich oczy,
W górze – pieśń!… ale myślą stworzoną nadziemną.

Pieśń runami granitów pisana przede mną!
Skamieniały sen Stwórcy, dumny sen, uroczy!
Tam – ku krańcom pustyni gwiazda dnia się toczy,
Płoną szczyty – tam z głębin wstaje wieczór ciemno.

Siadłem; – cisza w górach – oko stawów drzymie’
Patrzę w Tatry, w te runy przedwiecznej zagadki;
Chciałbym przejrzeć, przeniknąć jej myśli olbrzymie.

Wiatr-bajarz lekkim palcem strunę marzeń trąca,
z wolna uchodzą z serca goryczy ostatki,
O! tu siedzieć i słuchać, i dumać bez końca! 

                                                                                   F. Nowicki

Stasiu dziękujemy Ci za wspólną miłość do gór i te wszystkie mniejsze i większe wyrypy, które zostawiły nam tyle pięknych wspomnień, dzięki którym wszędzie jesteś blisko nas. 

I tak jak Mati powiedział:

"A siedzieć i w zadumie słuchać szeptów wiatru na grani, to jak rozmawiać z tymi którzy kochali góry, ale nie ma już ich wśród nas."